Eerste en belangrijke vraag: wie is Joe Boyd? Joe Boyd is een fenomeen, een talentmagneet, een muziekmaker. Zijn eerste sessie als producer? Crossroads van Eric Clapton. Nog geen jaar later producet hij de eerste single van Pink Floyd en van Soft Machine. Zijn UFO-club vormt het hart van psychedelisch Londen. Hij arrangeert een korte, intense romance tussen Britse folk en pop: The Incredible String Band, Fairport Convention, Sandy Denny. Hij ontdekt, producet en managet Nick Drake, lanceert zichzelf als soundtrackproducer, maakt de definitieve documentaire over Jimi Hendrix. Enzovoort. Joe Boyd: de producer met een levensloop in het oog van de storm.

Afgezien daarvan, hoe schrijft die man? ‘Grappig, wijs en elegant’, zeg dat The New Yorker het gezegd heeft. Een andere lovende quote, uit The Guardian: ‘Boyd bereikt het doel dat elk muziekboek wil bereiken: hij laat de lezers naar de muziek grijpen waarover hij schrijft.’ De ontmoetingen met de rist legendes die door zijn autobiografie wandelen, leveren fantastische anekdotes op die Boyd met een typerend flegma optekent. Het resultaat is een vuurwerk van rake observaties, scherpe deducties en onvermoede verbanden. Een vuurwerk dat perfect past in het beeld van een magisch tijdperk.
Eerste en belangrijke vraag: wie is Joe Boyd? Joe Boyd is een fenomeen, een talentmagneet, een muziekmaker. Zijn eerste sessie als producer? Crossroads van Eric Clapton. Nog geen jaar later producet hij de eerste single van Pink Floyd en van Soft Machine. Zijn UFO-club vormt het hart van psychedelisch Londen. Hij arrangeert een korte, intense romance tussen Britse folk en pop: The Incredible String Band, Fairport Convention, Sandy Denny. Hij ontdekt, producet en managet Nick Drake, lanceert zichzelf als soundtrackproducer, maakt de definitieve documentaire over Jimi Hendrix. Enzovoort. Joe Boyd: de producer met een levensloop in het oog van de storm.

Afgezien daarvan, hoe schrijft die man? ‘Grappig, wijs en elegant’, zeg dat The New Yorker het gezegd heeft. Een andere lovende quote, uit The Guardian: ‘Boyd bereikt het doel dat elk muziekboek wil bereiken: hij laat de lezers naar de muziek grijpen waarover hij schrijft.’ De ontmoetingen met de rist legendes die door zijn autobiografie wandelen, leveren fantastische anekdotes op die Boyd met een typerend flegma optekent. Het resultaat is een vuurwerk van rake observaties, scherpe deducties en onvermoede verbanden. Een vuurwerk dat perfect past in het beeld van een magisch tijdperk.