De lezers van Céline kennen de ‘legende’ die sinds Dood op krediet als een spook door zijn oeuvre waart. Het was dan ook opzienbarend dat zich onder de manuscripten die in 2021 opdoken het typoscript van De legende van koning René en het manuscript van een latere versie daarvan, De wil van koning Krogold, bleken te bevinden.

Dit is niet de Céline die de ellende van het menselijk bestaan met een agressieve, bittere humor en een niets ontziende directheid weergeeft. Hij toont ons een andere, meer sprookjesachtige kant van zijn verbeelding. Het verhaal speelt in de middeleeuwen, de personages zijn een koning, een prins, een prinses, een troubadour, en het is geschreven in een lyrische stijl, geïnspireerd door ridderromans, orale verteltradities en de taal van Rabelais.

Dit afwijkende karakter neemt niet weg dat het in zijn oeuvre een cruciale en poëticale rol speelt. In zijn bekende romans verwijst Céline niet alleen naar de legende, er wordt ook uit geciteerd, en soms vermengt de wereld van de legende zich zelfs met die van de roman.  

‘Wat een leesplezier!’ – Lire

‘Céline zag in dit verhaal de verborgen bron van zijn werk, een soort talisman die hem op afstand beschermde.’ – Le Point

‘Deze verbazingwekkende verhalen vormen een “romance”, een middeleeuws geïnspireerde mythologie waaraan Céline zeer gehecht was. Twee welluidende teksten, waarin beledigingen en wreedheid hand in hand gaan met sarabandes, en prachtige fantasieën en personages.’ – Télérama

De lezers van Céline kennen de ‘legende’ die sinds Dood op krediet als een spook door zijn oeuvre waart. Het was dan ook opzienbarend dat zich onder de manuscripten die in 2021 opdoken het typoscript van De legende van koning René en het manuscript van een latere versie daarvan, De wil van koning Krogold, bleken te bevinden.

Dit is niet de Céline die de ellende van het menselijk bestaan met een agressieve, bittere humor en een niets ontziende directheid weergeeft. Hij toont ons een andere, meer sprookjesachtige kant van zijn verbeelding. Het verhaal speelt in de middeleeuwen, de personages zijn een koning, een prins, een prinses, een troubadour, en het is geschreven in een lyrische stijl, geïnspireerd door ridderromans, orale verteltradities en de taal van Rabelais.

Dit afwijkende karakter neemt niet weg dat het in zijn oeuvre een cruciale en poëticale rol speelt. In zijn bekende romans verwijst Céline niet alleen naar de legende, er wordt ook uit geciteerd, en soms vermengt de wereld van de legende zich zelfs met die van de roman.  

‘Wat een leesplezier!’ – Lire

‘Céline zag in dit verhaal de verborgen bron van zijn werk, een soort talisman die hem op afstand beschermde.’ – Le Point

‘Deze verbazingwekkende verhalen vormen een “romance”, een middeleeuws geïnspireerde mythologie waaraan Céline zeer gehecht was. Twee welluidende teksten, waarin beledigingen en wreedheid hand in hand gaan met sarabandes, en prachtige fantasieën en personages.’ – Télérama