Elk element, elk voorwerp wordt beleefd. Hierdoor krijgt het betekenis voor een persoon of voor een samenleving. Binnen de context van het bouwen en architectuur gaat dit boek in op dit cruciale aspect van beleving, op de wisselwerking tussen het gebouw met zijn omgeving en de mens die ermee omgaat.

Aan de hand van beschouwingen over enkele cruciale facetten, geïllustreerd met voorbeelden uit eigen werk, belicht architect van Meer het uitwisselend spel van de beleving. Het is een ontsluierende manier om naar architectuur en de dagelijkse omgeving te kijken en er mee om te gaan.

Meer dan 40 jaren was Herman van Meer actief als architect. Vooral in Limburg verdiende hij zijn sporen in de sector van restauratie en herbestemming. Op het vlak van erfgoedprojecten en monumentenzorg ontving hij doorheen de jaren meerdere prijzen en vermeldingen.

“Na een periode van verkenning en inzicht neemt architect van Meer afstand. Hij tracht zich terug te bevrijden door te kijken in verwondering. Hiervoor gebruikt hij de metafoor van ‘de architect die beroep doet op een kinderlijke onbevangenheid’. Het is dit moment van onschuld dat creativiteit losmaakt en architectuur bevrijdt.”

(Miek Goossens in A+ 158)

Elk element, elk voorwerp wordt beleefd. Hierdoor krijgt het betekenis voor een persoon of voor een samenleving. Binnen de context van het bouwen en architectuur gaat dit boek in op dit cruciale aspect van beleving, op de wisselwerking tussen het gebouw met zijn omgeving en de mens die ermee omgaat.

Aan de hand van beschouwingen over enkele cruciale facetten, geïllustreerd met voorbeelden uit eigen werk, belicht architect van Meer het uitwisselend spel van de beleving. Het is een ontsluierende manier om naar architectuur en de dagelijkse omgeving te kijken en er mee om te gaan.

Meer dan 40 jaren was Herman van Meer actief als architect. Vooral in Limburg verdiende hij zijn sporen in de sector van restauratie en herbestemming. Op het vlak van erfgoedprojecten en monumentenzorg ontving hij doorheen de jaren meerdere prijzen en vermeldingen.

“Na een periode van verkenning en inzicht neemt architect van Meer afstand. Hij tracht zich terug te bevrijden door te kijken in verwondering. Hiervoor gebruikt hij de metafoor van ‘de architect die beroep doet op een kinderlijke onbevangenheid’. Het is dit moment van onschuld dat creativiteit losmaakt en architectuur bevrijdt.”

(Miek Goossens in A+ 158)