Discussies over de oude dag en het einde van het leven zijn sinds de pandemie niet van de lucht. In de meeste van die discussies lijkt het vast te staan: er valt weinig plezier te beleven aan de laatste fase van een mensenleven. Lijden, verdriet, verlies, dat zijn de codewoorden, tonen van steeds donkerder wordend grijs de achtergrond. Poëzie en verbeeldingskracht hebben in dat soort discussies niets te zoeken. Of zou het?
In deze bundel zijn gedichten verzameld die dat eenzijdige beeld van een trieste oude dag bijsturen, zonder daarom de realiteit van het ouder worden te verbloemen of te negeren. De auteurs van de gedichten weten waarover ze spreken. Hun verzen zijn het werk van de eigen oude dag, geschreven in een fase van het leven waarin wat in het verschiet ligt onvermijdelijk korter is dan wat was.

De geselecteerde dichters zijn niet de minsten. Onder hen vooraanstaande stemmen uit de Nederlandstalige poëzie van de voorbije halve eeuw: Gerrit Kouwenaar, Cees Nooteboom, Toon Tellegen, Leo Vroman, Judith Herzberg, Antjie Krog, Mark Insingel, Stefan Hertmans, Esther Jansma, Hester Knibbe, …

Maar geen bestemming biedt ruimte voor de tegenstrijdige bespiegelingen die de oude dag – zoals elke andere levensfase – kenmerken. Herinneringen en verwachtingen, hoop en aanvaarding, nostalgie en dagdromen, bitter en zoet, voorwaarts en achteruit. De hoop is dat deze gedichten poëzie kunnen brengen in het leven van de oude dag, of die zich nu afspeelt in een rust- en verzorgingstehuis of daarbuiten.

Maar geen bestemming verschijnt op initiatief van de onderzoeksgroep CHARM (Universiteit Gent) die zich richt op de veelzijdige relaties tussen literatuur en welzijn. De samenstellers zijn leden van deze groep. De bundel maakt deel uit van het traject 'Kunst is voor altijd’, waarmee Amarant kunst en cultuur vanzelfsprekend wil maken in woonzorgcentra. Ter gelegenheid van de seniorenweek 2024 worden 1.000 exemplaren geschonken aan Vlaamse WZC’s en andere instellingen die ouderenzorg een warm hart toedragen.
Discussies over de oude dag en het einde van het leven zijn sinds de pandemie niet van de lucht. In de meeste van die discussies lijkt het vast te staan: er valt weinig plezier te beleven aan de laatste fase van een mensenleven. Lijden, verdriet, verlies, dat zijn de codewoorden, tonen van steeds donkerder wordend grijs de achtergrond. Poëzie en verbeeldingskracht hebben in dat soort discussies niets te zoeken. Of zou het?
In deze bundel zijn gedichten verzameld die dat eenzijdige beeld van een trieste oude dag bijsturen, zonder daarom de realiteit van het ouder worden te verbloemen of te negeren. De auteurs van de gedichten weten waarover ze spreken. Hun verzen zijn het werk van de eigen oude dag, geschreven in een fase van het leven waarin wat in het verschiet ligt onvermijdelijk korter is dan wat was.

De geselecteerde dichters zijn niet de minsten. Onder hen vooraanstaande stemmen uit de Nederlandstalige poëzie van de voorbije halve eeuw: Gerrit Kouwenaar, Cees Nooteboom, Toon Tellegen, Leo Vroman, Judith Herzberg, Antjie Krog, Mark Insingel, Stefan Hertmans, Esther Jansma, Hester Knibbe, …

Maar geen bestemming biedt ruimte voor de tegenstrijdige bespiegelingen die de oude dag – zoals elke andere levensfase – kenmerken. Herinneringen en verwachtingen, hoop en aanvaarding, nostalgie en dagdromen, bitter en zoet, voorwaarts en achteruit. De hoop is dat deze gedichten poëzie kunnen brengen in het leven van de oude dag, of die zich nu afspeelt in een rust- en verzorgingstehuis of daarbuiten.

Maar geen bestemming verschijnt op initiatief van de onderzoeksgroep CHARM (Universiteit Gent) die zich richt op de veelzijdige relaties tussen literatuur en welzijn. De samenstellers zijn leden van deze groep. De bundel maakt deel uit van het traject 'Kunst is voor altijd’, waarmee Amarant kunst en cultuur vanzelfsprekend wil maken in woonzorgcentra. Ter gelegenheid van de seniorenweek 2024 worden 1.000 exemplaren geschonken aan Vlaamse WZC’s en andere instellingen die ouderenzorg een warm hart toedragen.