De tot Fransman genaturaliseerde Belgische dichter Henri Michaux (Namen, 1899 – Parijs, 1984) behoort tot het kruim van de moderne poëzie. Michaux’ radicale omgang met het ‘ik’ en de verwoordingen ervan blijft tot vandaag grote invloed uitoefenen.
De geschriften van Michaux getuigen van een zoektocht naar de vloeibare identiteiten van het schrijvende ‘ik’. Michaux heeft veel gereisd en de Europese cultuur benaderd uit allerlei andere tradities. Deze invraagstelling van het Westen is tot op heden vruchtbaar gebleken. Meer dan ooit duiken in de Europese cultuur ‘vreemdelingen’ op die radicale vragen stellen. Van die instelling is Michaux een belangwekkende voorloper geweest. De dichter produceert niet alleen poëzie (in vrije verzen) maar benadert ook andere genres (fictie en reisboeken) uit het standpunt van de ‘vreemde ontheemd in zijn eigen cultuur’ die zijn literaire praktijken kritisch tegen het licht houdt. Michaux beschrijft in een sprankelende en verrassende taal over zijn positie als binnen- en buitenstaander. Het woord is een scalpel. Het resultaat een flitsende nieuwe werkelijkheid die de leesgewoonten onderuit haalt en de lezer meeneemt in een taalkundig en geestelijk avontuur.
Het eerste deel van de bloemlezing overspande de jaren 1922-1946. In dit tweede deel zijn gedichten uit de jaren 1947-1959 opgenomen.

Bart Vonck (1957) is dichter, poëzievertaler (uit het Spaans, Frans en Portugees) en criticus. Hij vertaalde poëzie van Federico García Lorca, Cesar Vallejo, José Angel Valente, Pablo Neruda, Antonio Gamoneda, Chantal Maillard, Guy Vaes, François Jacqmin, Ricardo Domeneck en vele anderen. Voor Europalia vertaalde hij mee aan een bloemlezing van de hedendaagse Braziliaanse poëzie. Voncks achtste dichtbundel, Mesmess, verscheen in 2022.