Tomás González daalt in ‘Ontij’ af naar de duistere krochten van de menselijke ziel, maar doet dat zoals altijd in een stijl zo helder als glas. De opvliegende eigenaar van een strandresort aan de Caribische kust heeft zijn zoons Mario en Javier altijd als niksnutten en mislukkelingen behandeld. Ze hebben dan ook een gloeiende hekel aan hem gekregen. Hun moeder heeft hij letterlijk tot waanzin gedreven. Op een dag gaat hij met zijn zoons op open zee vissen terwijl er zwaar onweer dreigt. De atmosfeer is geladen en in de boot stijgt de spanning. Als de zee ruw wordt en de vader overboord slaat komt de tweeling voor een even aanlokkelijke als gruwelijke keuze te staan.